Omdat wij Johan en Tukta niet in de vergetelheid willen laten verdwijnen was het hoog tijd voor een protestactie tegen de onrechtmatige detentie van de twee eerder genoemden. Allereerst willen wij alle betrokkenen bij deze actie bedanken. Zonder de goede samenwerking was de actie absoluut niet van de grond gekomen.

Een aantal weken geleden kwamen een aantal mensen met behoorlijk wat ideeën voor de protestactie. Het is dan zaak om te kijken wat haalbaar is en wat niet. Zoals jullie inmiddels weten is het uiteindelijk de verrijdbare gevangenis op de aanhanger geworden.

Aangezien wij als Justice for Johan geen inkomsten hebben en leven dankzij giften van derden is het noodzakelijk om het kostenplaatje zo laag mogelijk te houden. Gelukkig was het maken van de gevangenis allemaal niet zo spannend, mits je er verstand van hebt natuurlijk.

De gevangenis is gebaseerd op de kleurstellingen van de bajes waar Johan inzit. Tevens vonden wij het belangrijk om te laten zien hoe weinig ruimte er in de bajes is. Omgerekend 1 vierkante meter per persoon. En dat 15 uur per dag al twee jaar lang. Voor de actie deden een groot aantal medewerkers van The Grass Company mee, evenals wat vrienden van de familie van Laarhoven. Dit zijn allemaal normale en gezellige jongens die geen kwaad in de zin hebben. Johan deelt zijn gevangenis al twee jaar met 50 moordenaars en verkrachters. Thailand kent ook geen psychiatrische detentie zoals Nederland. Je kunt er vergif opnemen dat er een hoop medegedetineerden in Nederland in aanmerking zouden komen voor TBS.

Om het allemaal zo realistisch mogelijk te laten lijken waren wij min of meer blij dat het een erg warme dag was. Helaas waren de gevangenistenue ‘s die in Thailand besteld waren niet op tijd binnen. De douane doet er schijnbaar meer dan een week over om een pakketje met t-shirts en korte broeken te controleren.

Na de briefing en de gesprekken met de aanwezige journalisten was het bijna tijd om de bajes in te gaan. Gelukkig was er nog even tijd voor een klein sigaretje voor de nicotineverslaafde onder de deelnemers.

Eenmaal plaatsgenomen trok de actie veel aandacht van voorbijgangers. Dit was mede te danken aan de Tilburgse kermis, die recht voor de deur van The Grass Company plaatsvindt. Wij als Justice for Johan waren erg verbaast ov
er hoe divers de geïnteresseerden waren.  Moeders met kleine kinderen, stelletjes op leeftijd, studenten en kermisklanten kwamen allemaal een kijkje nemen. Dit tot genoegen van de journalisten zodat zij weer wat interviews konden afnemen voor hun artikel.

Het eerste uur van de actie werd er nog volop gepraat en sporadisch gelachen. Na anderhalf uur werd het al een stuk stiller in de ‘gevangenis’ en begonnen de meeste jongens enigszins last te krijgen van de zon. Het is ook behoorlijk pittig om drie uur lang in een zwart Justice for Johan shirt in de brandende zon te gaan zitten.

Om de sleur te doorbreken gingen wij de deelnemers interviewen over wat zij van de actie vonden en waarom zij meededen. Het was duidelijk te merken dat deze actie mensen tot nadenken aanzet. Zo was er Ivo, medewerker van The Grass Company op de Spoorlaan die zich hardop afvroeg of hij wel veilig was buiten Nederland aangezien de coffeeshop zijn werkgever is. Dit zijn dingen waar duizenden werknemers in de legale groene sector voortaan over na moeten denken. Wat als ik mijn geld uitgeef in Thailand, wordt ik dan ook opgepakt?

Het laatste uur was duidelijk afzien, er wordt letterlijk geen woord meer gewisseld en de deelnemers wisten niet meer of ze moesten gaan staan of zitten. De jongens vroegen zich hardop af hoe Johan en Tukta dit al twee jaar lang elke dag volhouden. Dit is voor ons ook een raadsel, wij denken dat het puur de overlevingsdrang is.

Om 16.00 zat de mannen hun tijd erop, zij werden losgelaten uit hun zeer korte hechtenis. Al om al was het voor iedereen een bijzondere ervaring, zo zei deelnemer Dave: “Je gaat toch echt diep nadenken over het leven daarbinnen, en zelfs dan is het nog niet voor te stellen hoe slecht het daar binnen is”.

Als dank heeft het Justice for Johan team nog een biertje gedronken bij café in de buurt, hopend dat dit de laatste keer was dat zo’n soortgelijke actie nodig was.