De in Thailand neergestreken ‘pensionado en journalist’ Hans Geleijnse was op bezoek bij Johan van Laarhoven, in de gevangenis in Bangkok. Van Laarhoven en zijn vrouw Tukta zijn op nogal omstreden wijze (vooral dankzij Nederlandse justitie) een kopje kleiner gemaakt. In hun brievenboek gaan Peter de Vries en Gerard Spong ook in op de zaak, Spong is advocaat van Van Laarhoven. Daarover straks, eerst even het bezoek.
“Met de hartelijke groeten van Johan van Laarhoven. Het gaat hem in de Klong Prem gevangenis in Bangkok ietsje pietsje beter.” Schrijft Hans Geleijnse. Johan is overgeplaatst naar een met ‘slechts’ negen anderen bevolkte cel. “Ze kwamen met z’n drieën op me af en bedreigden me. Ik liet dat niet op me zitten en ze dropen af. Maar ik heb wel meteen een klacht ingediend bij de gouverneur van de gevangenis en daaraan is gehoor gegeven.”
Zo’n bezoek aan de gevangenis is een heel gedoe. Ik ben er zelf ook geweest destijds, alleen kwam Johan toen niet opdagen. “De gevangene zit achter gewapend glas. Alleen hoofd en borst zijn zichtbaar. Tussen hem en het bezoek zit dan nog een gang of looppad. Dit schept ongeveer 2,5 tot 3 meter afstand tussen gedetineerde en bezoek, dat van achter een hekwerk met hem praat.”
Er is voorlopig geen goed nieuws: voorlopig geen kans het uitzitten van zijn straf in Nederland en evenmin uitzicht op een generaal koninklijk pardon. Het Thaise openbaar ministerie is in beroep is gegaan tegen het vonnis in hoger beroep van vorig jaar.
“Ons gesprek wordt abrupt beëindigd door het simultaan klinken van een luid belsignaal en verbreken van de telefoonverbinding. Ik zwaai richting lichtblauwe vlek en verlaat met een machteloos gevoel de bezoekruimte.”
Zie verder Trefpunt Azië
In hun boek PS: dit is vertrouwelijk schrijven Gerard Spong en Peter de Vries over de zaak. Op 14 juni 2017 schrijft Peter dat hij de broer van Johan weleens heeft gesproken en sindsdien de zaak goed volgt.
“Ik kan je zeggen dat ik me uitermate verbaasd heb – lees: dat ik me heb opgewonden – over hoe het Openbaar Ministerie met de Bredase officier van justitie Lucas van D. is omgegaan, want dat is die fantast die verzon dat hij door de onderwereld werd bedreigd en op een dodenlijst stond. Hij werd gelukkig gepakt omdat hij op bewakingsbeelden van de Media Markt stond waar hij de traceerbare prepaid telefoonkaarten kocht – foutje! – waarmee hij de valse melding over zichzelf deed. Ik vond dat ongehoord voor een officier van justitie, die zichzelf graag als ‘crimefighter’ afficheerde.”
Daar is Spong het nogal mee eens:
“Ik vreesde vanwege mijn betrokkenheid in deze zaak mijn woede over deze man, en ook de volstrekt niet integere wijze waarop zijn misdrijven onder tafel zijn geveegd, niet meer de baas te kunnen. “Lucas van D. produceerde een brief, gedateerd 14 juli 2014, gericht aan de Thaise justitie, nadat hij twee maanden eerder een rechtshulpverzoek bij de Thais had ingediend. Om allerhande redenen werd dat naar de smaak van onze criminele Lucas niet snel genoeg afgewikkeld, reden waarom hij in die brief op spoed aandrong. (…) Dat Lucas van D. niet strafrechtelijk is vervolgd voor zijn misdrijven en gedurende twee jaar is geparkeerd op het (functioneel) parket te Rotterdam is een gotspe.”
Nu hij ‘t toch over officieren heeft: “Wat jaren geleden heb ik ook meegemaakt dat een officier van justitie de telefoon van zijn overspelige vrouw en haar minnaar liet tappen met een valse tapmachtiging.”
Ik heb de zaak ook nogal gevolgd. Ben ervoor in Thailand geweest, heb daar met veel mensen gesproken (ook Thaise betrokkenen) en heb in Nederland het proces gevolgd. ‘t Is dat ik niet aan het mailen ben met Spong, anders had ik ook nog wel een paar vragen.
Om te beginnen hoeveel zijn kantoor inmiddels in rekening heeft gebracht aan Van Laarhoven. Bij de processen in Den Haag – een flink aantal dagen – kwamen ze doorgaans met minstens drie man sterk opdagen. Er zijn verscheidene bezoeken aan Thailand geweest, ook met meerdere personen. Op één dagje Den Haag zat er van kantoor Spong aan uurtarief toch voor minstens 10.000 euro. Nog afgezien van de reis- en kantoorkosten. Er moeten al ettelijke tonnen zijn betaald, of hij moet het voor een vriendenprijsje doen. Dat is – hoe dan ook – geld waarvan justitie meent dat het met illegale praktijken is verdiend. Hoe kijkt Spong hier ethisch tegenaan?
Een andere vraag zou kunnen zijn of Spong het niet wijzer had gevonden als er helemaal geen Nederlandse advocaat was ingeschakeld, maar er met stille Thaise diplomatie was onderhandeld. Of Van Laarhoven en zijn vrouw dat niet allang op vrije voeten waren geweest (en heel wat geld hadden bespaard). Dat antwoord laat zich raden…
De Crimesong van de dag is een opgewekt liedje over een gedetineerde die vrijkomt en zich afvraagt of zijn vriendin nog wel op hem wacht: Tie a yellow ribbon round the old oak tree. Rijk de Gooyer zingt op deze melodie het mooie melancholieke ‘Nellie van der Heuvel uit de vierde klas’. Zie hier
Door: Hendrik-Jan Korterink, misdaadjournalist.nl op 26 februari 2018.